Odnoszę wrażenie, że wychodzę z dawnej wprawy, mimo iż codziennie staram się coś nabaziać...
Sami ocenicie, miłej lektury.
*** komplikacje ***
to jak prosty spacer
w znanym od dawna kierunku
krok za kroczkiem, oddychając spokojnie
zagłębiam się w cudowną monotonię
od czasu do czasu budzę się z transu
i uśmiecham życzliwie do tych co stoją przy mnie
aż w końcu się potykam
i na nieznane ścieżki wpadam
czuję się jakbym znów nie umiała pływać
rozum posłuszeństwa odmawia
nadzieja na co nie wiem
ostatnia z desek ratunku
zaniesie mnie dokądkolwiek zechce
nie słuchając płaczu strachu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz